pişmanlık.....


sizler hiç akıl (mantık) yada gönül (ruhani) meseleleri arasında kaldınız mi? ikisinin de size sessizce kulağınıza birbirinden apayrı şeyleri fısıldadığını hiç duydunuz mu? 


Ben kesinlikle bu ikisi arasında çok çelişen bir insanım. Asla ve hiç bir zaman bu ikisini dengeye oturtamadım. kalbim düz git diyorsa mantığım mutlaka yolun ayrımlarından bahs ediyordur. Biri ak diyorsa diğeri kesin kara diye ısrar ediyor. 


Bu konuya bir açıklık getirebilmek için, her gün kendimi eğitip yenilemek adına, uğraş verdim. Yıllar sonra baktığımda çok fevri hareketlerimi bu çalışma vasıtasıyla düzene getirmiş olsam dahi, yine de bu ikisi arasında inanılmaz çelişkiler yaşıyorum. 


Onca kişiyle istatistik yapılsa, biliyorum ki kimisi kalbinin sesini dinle kimileri de mantığına göre davran diyecek. sonuç yine aynı. 

Daha evvelki bir yazımda da kısadan bahs ettiğim gibi, çoğu kitaplarda şu yazıyla karşılaştım : insan daima yaptıklarıyla değil yapamadıklarıyla pişmanlık duyup, hüsrana uğruyor. Genelde arkaya baktıgımızda keşke şunu yapmasaydık diye değil de, keşke cesaretimiz yetseydi de şunu şunu da yapsaydık deniyor. 


bir kitapta (sanırım "ölmeden önce yapmanız gereken en önemli şeyler" di kitabın ismi) yazar tüm kıtalardan farklı yaşlar arasında insanlarla soruşturma yapıyordu. hatta özellikle çok bilge insanlar, ölüme 5 kala, ölüm döşeğinde yatanlara hep ayni soruyu sordu: Sizce ölmeden önce neleri yapmış olmalı insan diye. Gelen cevaplar beni çok etkiledi. Hemen hemen hepsi bir ağızdan keşkelerle yaşamanın doğru olmadığını söylüyordu. 
Belki şimdi diyeceksiniz ki, e biz bunu zaten biliyoruz. Peki hiç mi önemli bir yoldan geriye dönmediniz, sadece cesaretinizin yetersiz olmadığından? Hiç mi sevdiğiniz bir insanı yarı yolda bırakmadınız, yarınların neler getirceğini bilmediğinizden. Yada hiç mi önemli bir projeden vaz geçmediniz, sonunu göremediğiniz için? 
Hiç mi sonunu yaşayamadığınız bir hikayeniz, başlayıp da bitmedi? 


MANTIK MI DUYGUSALLIK MI? 
Ben hala bu sorunun cevabini bulamadım. Ama hic bir zaman da gönlümün razı gelmediğini, sırf  mantığıma uysun diye zorlamadım. 
Sadece bu yaşıma kadar bildiğim bir şey var. Ben geçmişimde yaptığım hic bir şeyin pişmanlığını duymadım. Hiç yapmasaydım dediğim bir zararım olmadı. ... ve ben sadece verdiğim her kararı duygularıma güvenerek yaptım. 
Belki aynı duygusallığa sahip bir insanla yolun sonuna varamadım, belki bendeki cesaretin aynısını yanımdaki insanın yüreğinde bulamadım.... ama hiç  bir zaman da yolumdan şaşmadım... 


Mantığına uymuyor diye sizleri yarı yolda bırakanlar utansın.
Kalbiyle hareket edenler sonunda daima kazanacaktır. Buna var gücümle inanıyorum. Varsın olsun mantığıyla davrananlar bugün halinize gülsün. Ama unutmasınlar ki son gülen iyi güler...


hayat matematik değildir.... onda düz mantık aramayın!!!!!! pls  ;-)


Kalbinizin sesiyle ışığa doğru yürüyüp.. sonunda kazanmanız dileğile.....