Bu Blogda Ara

15 Mayıs 2012 Salı

kanayan diz olsun... kalplerimiz değil....




Babamın küçük kızıydım ben.
Elinden tutup bakkala götürdüğü,
Şeker alıp mutlu ettiği küçük kızı.
Küçücük bir kızdım ben kanayan dizleri olan,
Pembe pembe elbiseler içinde saçı iki yana örülüp prenses ilan edilen.
Yetmedi bana bu mutluluk büyümek istedim.
Ve bir gün geldi büyüdüm.
Babam artık elimden tutmuyor, şekerle alınacak bir gönlüm bile yok. İnsan kanayan dizlerini özler mi?
Ben özledim...



ALINTI...






offfffffffff of!
Ne kadar uğraşsamda olmuyor Bazen!!!!.
Herşeyden vazgeçip hayatın çatısna çıkıp çekirdek  çıtlatarak izlemeli olanı biteni...

......Belkide : (






" Haklıysan hiç korkma ! Hak seni korur.."


Hz. Ali
....



Her insan bir öykü, bir roman, bir masal kahramanı. Her insan başrol oyuncusu.. en azından kendi hayatında öyle!
Hiçbir zaman olması gerektiği gibi değil,. . Müziğin sesi, sözcüklerin yazılışı.Bütün bize öğretilenler, peşinden koştuğumuz aşklar, öldüğümüz bütün ölümler, yaşadığımız bütün hayatlar, olması gerektiği gibi değil işte.

Oysa bizim bütün güzelliğimiz, yaşadıklarımızla düşündüklerimiz arasındaki acıklı çelişkinin yansımalarından ibaretti. 
Ömür dediğimiz bu yol çok zor ve her etap çok farklı ... 
Siz hiç "Hayatın Şampiyonu" diye birini duydunuz mu?! 

























bilin istedim....







Bir anlık iyi düşünce,
Bir gece sabaha kadar yapılan
ibadetten hayırlıdır.

Hz. Muhammed (S.A.V)

14 Mayıs 2012 Pazartesi



Bazen benim seni nasıl sevdiğimi göremeyecek kadar,
Salak olduğunu düşünüyorum.. :p


































üfffffff ne güzel yazmış...... 




























































Masal da olsan hiç bitme, 
ben seni böyle dolu dolu sevdikçe , 
Bir daha hiç göremeyeceğim, o uzak rüyalar alemine gitme !


Bir varmış dedikten sonra, sakın bir yokmuş deme! 
Bir var mışım, hep olacak mışım, hiç bırakmayacak mışım de...

de iste yhaaa noolcak... 
hep yalvartma. bi güzellik de senden gelsin.... 
çok mu..?
zor?

olsun bee biz aynı dünyanın ayrı rüyanın insanlarıydık...
onu anladık da
desen noolur ki sanki....