bu günlerde.......

fiziksel ve zihinsel olarak çok iyi olduğum söylenemez. Ama kendimi ayakta tutmaya ve dibe vurmama izin vermemeye çalışıyorum.

Ameliyat sonrası bir gün.

 Ben 5 yıldır kendimi ona endekslemiş biri olarak ve her meslek ve fiziksel rahatsızlıklarında ona destek olmaya gayret gösteriyorum. Onun için her zaman varım ve arkasındayım. Ona iyi gelmek için elimde olan imkanlar dahilinde birşeyler uğraşıyorum.

Sık sık hasta olmam mızmız hiç olmam.
Ufak bir ameliyat sonrası gücümün son demlerine ulaştım ve minimum enerjiyle gerçekten ondan biraz destek ve ilgi istedim.

Ama yine onun kendine ne kadar önemli olduğunu anladım.

Yanıma geldi ve huysuzdu ve onun negatif enerjisi ile başladı sohbetimiz . ( işleri gerçekten çok yoğun ve sinir bozucu ona diyecek lafım yok, ve hatta anlayışla karşılıyorum her zaman) ama bugün???

Duymak istediklerim belkide sadece şuydu: 

 "nasılsın" ?

yada 

"iyileştin mi biraz". ?

Kulaklarımın sadece duydukları ise: onun endişeleri, onun stresi, onun keder ve sıkıntılarıydı. Ve...?!

ve benim rahatsız eden dırdırım.

Normal zamanlarda ona gerçekten anlayışla yaklaşıp ona herşeyin iyi olacağına dair söz verebiliyordum.  Ancak şimdi kendim asgari güce ulaşmıştım ve ondan istisna güç bekledim.

Tabiiki buna hakkim yoktu ve evi terk etti. bıraktı gitti. O zamandan beri ondan bişey duymadım.

Onun ne kadar bencil olabileceği, benim için sürpriz olmadığını itiraf etmeliyim, ama böyle bir zamanda bu deneyim beni bir hayli üzdüğü de bir gerçek; Benim ona çok ihtiyacım olan bir dönemde onun için yine bir hiçtim.

Annem ve ablam çok uzakta idiler, babamı kaybettim. 

Iki elle ona sarılmak, belkide bundan sebepti.
Belkide onu enteresan yapan sadece benim ona olan ilgim ve sevgimdi. 
Konuya duygusal değilde matematiksel yaklaştığımda: 
o eksi sevgim eşittir herkes 

bknz → sevgilim - sevgim = herkes

(sözde) erkek arkadaşım tarafından ihtiyacım olduğunda, yalnız bırakıldığımı hissediyorum.

Tek bir dileğim var: 

En çok ihtiyacı olduğu bir anda, 

en çok samimi bulduğundan aynı tecrübeyi oda yaşasın.

Bencil insanların cezasını Allah veriyor aslında, 

onun için tövbe ben dileğimden vaz geçtim. 

Allahından bulsunlar!