Sevgili oğlum UMUT,

sana hep olmak istediğim anne olamadığım için özür dilerim. Seni bana hep hasret bıraktığım için de beni bağışla. Ancak yeminim olsun ki seni hep çok sevdim. Kalbimin en güzel köşesindeydin hep. Kucağıma alamasam da seni, sana anne kokumdan veremesem de, ben seni gizli gizli hep içime çektim, burnumda seni hatırladıkça hep kokunu his ettim. Minik ellerin minik ayaklarını ... herşeyini ölesiye sevdim ve herşeyden önce dualarımın karşılığı olduğunu bildiğim için seni sabırla bekledim... Hiç bir annenin evladını beklemediği kadar çok..

Beklediğim kadar da çok beklettim seni, bana kızma minik evladım, seni iki dünya arasında beklettiğim için beni bağışla. Annene kavuşturamadığım için, bana hiç bir zaman anneciğim diye seslenemediğin için, sana canımdan can veremediğim için beni bağışla...
Sana olan sevgimi nefes alıp verdiğim süre -hatta belkide ondan sonra bile- hep saklıyacağım önce yasayan bedenimde sonra bu dünyadan göçmüş ruhumda...

Senin adını Umut koymuştum, çünkü umut dolu yarınlarımız olacaktı. Seni çok güzel yetiştirecektim. Gururla onurla ve bildiğim en temiz niyetlerimi sana aktarıcaktım. Hatta ailen öldüğünde arkalarından dua eden onları kabirlerinde duasız bırakmayan bir evlat olacaktın. Sana bir annenin verebileceği tüm güzellikleri verecektim.
Simdi git. Bana Umut olamadıysan seni hevesle bekleyen anne ve baba adaylarına Uğur ol....

Seni azat ediyorum ve senden vaz geçiyorum. Beni affet oğlum, sana sıcak bir yuva veremedim, elinden tutup sana dünyayı gösteremedim. Git kendine başka bir anne seç. Ve herşeyden önce senin varlığını gerçekten isteyen bir baba seç... Adam gibi, cınar ağacı bir baba adam olsun annenin yanında... Çünkü senin vermek istediğin sevgi bu dünyanın tüm servetine bedeldi, ben biliyorum ama işte..... 

beni af et

annen