Dostluk ve sevgi alışverişden ibaret...

evet, insana önce "ne alaka" gibi gelse de dostluk bir alış ve bir verişdir aslında. Tabiiki manevi anlamda. Size verilenin karşılığını bir türlü verirsiniz. Bu karşılık fedakarlık da olabilir aslında. Ufacık bir ricayı hemen gerçekleştirip, yerine getirirsiniz, çünkü mutlaka sevgisi de olsa, bişeyler sizde almışsınızdır.
Insan sevdiklerinin ricalarını çabucak ve severek yerine getirir, ki onu mutlu etmek için. Hele hele bu istenilen bişey ufacık ise, ve size bunu yapmak çok zahmet ve eziyet vermiyorsa.

Ego'suz Olan Baştacıdır.
Egosu yüksek insanlar inada biner. Almasını bilir, herşey onun keyfine göre olduğunda mutludurlar, ancak bişey istemeyeceksin ondan. Hemen ters teper, sinir yapar hatta kavga bile etmeye razıdır.
Aşağlamaya bile gidebilir "sen kimsin ki senin için...." e kadar. Ar yok, maksat el uzatmasınlar, sizin de bir isteğiniz olmasın. Hep onlar onlar onlar. inadım inat kıçım iki kanat misali.
Sustukça azla yetinmeye başlarsınız. Sadece onların huzuru bozulmasın diye istekleriniz azalır. Onlarsa hep sizin herşeye daha çok susmanıza alışır.

Susmayın, verdiğiniz sevginin, dostluğun ve samimiyetin, bir bedeli demiyeyim ama bir değeri var. Bu değeri, sizin ufacık bir isteğinizi yerine getirmek istemeyen bir insan için, hiçe saymayın.
Eğer sizi ufacık bir işlem ile mutlu etmek yerine agresifleşip kendi bildiğini okuyorsa, zaten yazık olmuş size. Bu samimiyetiniz demek ki tek taraflıymış. Vay halinize.....

Insanlık ölmüş... 

ruhuna El-Fatiha