Aşk ve yaşamın tek benzer yönü vardır; 

ikisinde de kalp durunca olay biter :(

Bir gün beni, anlamsız gerekçelerle içinden çıkarıp atacaksın diye korkuyordum. Ve yabancı insanlar olabilme ihtimalimizin hep baş ucumda duruyor olması eziyordu yüreğimi. Pamuk ipliğiyle tutunmak sana, kelimeleri seçerek cümleler kurmak, kül olmak için direnen alevleri el ile korumak öyle güçtü ki.. Yeminsiz bir "aşktı" çocuğum gibi savunduğum, çıplaklığıyla utanmadığım, yerini ve zamanını düşünmeden, utanmadan ağladığım dı o .. 

Ve işgal edilmesin diye her gün yeni cümlelerle beslediğim, inadına terk etmediğim vatanımdı bedenin. Ben,senli bir toprağın tek yurttaşıydım, ölümüne severken sürekli terk edilme korkusuyla, zor durumda bırakılan...