Yalnızlık koskoca bir alfabeyi öğrenip susmak gibi bir şey..

Şimdi ne çok yoksun
tamda var olma zamanıyken

...Yalnızlığın yalnızlığımla kafiyeliydi..

alt alta yazsak şiir olurdu,

yan yana yazsak öykü olurdu..

hiç yazmadık aşk oldu..

Kimsenin kalbi kırılmasın diye uğraştığında en çok kendini kırıyor insan ve dönüp baktığında aslında kendinden başkası yok etrafında... 

İnsan yalnız doğar ve yalnız yaşar, yalnızlık öğrenilecek bir şey değil ama öğretilen bir şey di...