bana iyilik yaptığını düşünerek benden uzak duruyorsun. yokluğuna mi üzüleyim yoksa başıma gelenlere mi,  şaştim kaldim. 
üstüne üstün artık inandığım tüm doğrularımı yitirmeye başlıyorum yavaş yavaş. herşeyin bir yalan üzerine kurulmuş olduğunu bile düşünüyorum. 
kim bilir, belki de o sözler sadece kendi hayatını  o an için değiştirmek için sarfedilmişti. kim bilir, beklide o dönemdeki mutsuz hayatına beni de dahil edip beni de mutsuz edeceğini tahmin bile edememiştin. 
sana ilk basta demedim mi ki ben oysa, herkese yap bana yapma noolur, eğer dürüst olamayacaksan eğer birbirimize vereceğimiz sözleri tutamayacaksan, bırak yoluma ben devam edeyim diye. bir insan nasıl bu kadar bencil olurda, sadece onun şartlarına boyun eymemi bekler ki. 
aklim almıyor. ben asla yapamam. adamlık seviyorum seni dediğin kadına sahip çıkmak degilmiydi? ben sana  kadın  halimle sahip çıkmadım mi? seni olabildiğince şefkatle sevmedim mi. seni bir adam gibi his ettirmedim mi ki,  şimdi sen adam olmadığını ispatlıyorsun?
eğer bu ilişkide birşey öğrenmem gerektiyse, oda hep imkansız olan bir insan üzerine bin bir hayaller kurmuş olmamdı. 
seni kaybetmekten çok, belkide sana olan sevgimi gitgide kaybdecegimden korkuyorum. oysa yeminliydim, ilk tek ve son olacağına....... 


Er demek kahraman, yiğit demek. bumu senin yiğitliğin. oldun mu kendi masalında sonunda kahraman?