Özetle, dengeli bir tip olunca da sıkıcı oluyorsunuz. naapsam hata yahu :s

ya hep ya hic......

benim eskiden hic orta dengem yoktu, ve üstelik bununla birde gurur duyardım. ohh oh ne güzel ben ya hepten severim, dünyanın tavanına kadar yada yic sevmem yerin dibine kadar. ya bir$ey beni cook mutlu eder, gözümden mutluluk ya$i akıtana kadar yada mutsuz olurum, canimi yakacak kadar. 

iyiyim böyle, orta düzey insanları sevmem derdim. ya çok çılgın olmalı insan yada çok dingil bir hayat sürmeli.

bugüne kadar  yasadiklarim, okuyup ve öğrendiklerim bunun ne kadar yanlı olduğunu ispat etti bana.

mevlana yi her okuyan bilir, ya$amin gercek noktasına varmak istiyorsan, orta dengeni bulucaksin. ne çok asiriya kacicaksin nede kaybolup gideceksin. ne hircin bir deniz olucaksin, nede esintisi olmayan bir rüzgar. 

neyse saadete geleyim, degismenin doğru bir karar olduğunu anladım. ne çok beklentilerim var artık, ne de ulasamadigimda beni çok üzen hayal kırıklarım.

Herseyi oluruna bırakıyorum, hayatin aki$ina... daha önce çok heves ettiğim $eyler beni bugün çok fazla etkilemiyor ama önemsemiyorum da anlamına gelmiyor. her insanin sağlıklı bir orta dengesi gerçekten olmalı, daha huzurlu yasiyabilmek için. 

iyimi kötümü henüz bilmiyorum ama bu orta yolu bulmak bana gerçekten de çok huzur verdi. insanları oldukları gibi kabul ediyorum, çünkü onlara ne beni coook mutlu edebilecek kadar imkan tanıyorum nede beni coook üzebilecekleri kadar güc. 

terazimi dengeli tutuyorum artık. 

tek üzüldüğüm nokta $udur: çok severdim ya hani... hala seviyorum çok seviyorum onu. ama onunla asla hayallerimi gercekle$tiremiyecegimi biliyorum. Hala hayal kuruyorum bazen ama "orta $ekerli" hayal ediyorum. ne aci bir tat birakicak sekilde ne de ağzımı $ap$ap bal gibi yapacak vaziyette.